เด็กหญิงอายุ 12 ปีชื่อจอร์จี้บนที่ดินทางตะวันออกของลอนดอน (รับบทโดยโลล่า แคมป์เบลล์ ผู้มาใหม่) ต้องกลายเป็นกำพร้าจากการตายของแม่เลี้ยงเดี่ยวของเธอ และปัจจุบันอาศัยอยู่อย่างลับๆ และผิดกฎหมายในบ้านสภาของพวกเขาเอง เธอกำลังทะเลาะกัน ทำเงินจากการขโมยจักรยานและขายให้กับคนในท้องถิ่นที่เก็บของที่ริบไว้ในคุก ตลอดเวลาที่เธอแสร้งทำเป็นว่าโรงเรียนและบริการสังคมของเธอมีลุงชื่อ "วินสตัน เชอร์ชิลล์" อยู่ที่นั่นด้วย เธอมีคู่ครองที่ดีที่สุดชื่ออาลี (อลิน อูซุน) ซึ่งแม่ของเขายังถูกหลอกด้วยท่าทีเป็น "ลุง" ของจอร์จี้ด้วย

 

 

ชีวิตที่ไม่ปลอดภัยของจอร์จี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าในกรณีใดก็ตามที่กำลังใกล้จะเกิดภัยพิบัติบางอย่าง กลับหัวกลับหางด้วยการมาถึงของเจสัน (การแสดงที่มั่นใจและเห็นอกเห็นใจจากแฮร์ริส ดิกคินสัน) ซึ่งผมสีบลอนด์ย้อมทำให้เขาดูเหมือนร้านเหล้า Eminem เขาเป็นพ่อที่หลงทางของจอร์จี้ ซึ่งจนถึงขณะนี้อาศัยอยู่ในอิบิซาเพื่อขายตั๋วสำหรับสโมสรต่างๆ ดังนั้นสถานการณ์ของการพบปะครั้งแรกของเขากับแม่ของจอร์จี้จึงได้รับการชี้แจงอย่างชาญฉลาดและฉุนเฉียว

 

เจสันเรียกร้องให้เข้าไปในบ้านและชีวิตของจอร์จี้ และขู่ว่าจะแจ้งให้เธอทราบหากเธอปฏิเสธ ดูเหมือนเขาจะจริงใจพอที่จะอยากเชื่อมต่อกับเธอ และความสัมพันธ์ที่ยุ่งยากของพวกเขาจึงเริ่มต้นขึ้น แต่แล้วจอร์จี้ก็พบบางสิ่งที่รบกวนจิตใจในกระเป๋าเงินของเขา ส่วนเจสันก็พบบางสิ่งที่น่าสับสนในห้องนอนซึ่งครั้งหนึ่งแม่ผู้ล่วงลับของจอร์จี้ครอบครอง ความลับของความปรารถนาอันแรงกล้าของจอร์จี้ที่จะขึ้นไปทุกที่ที่แม่ของเธออยู่ตอนนี้

 

 

เพื่อนที่ดีที่สุด … Alin Uzun และ Lola Campbell ภาพ: พิคเจอร์เฮาส์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์

 

Scrapper คือความสมจริงทางสังคมแบบอังกฤษ ซึ่งจริงๆ แล้วบางครั้งก็ดูไม่จริงอย่างประหลาด แต่ในกรณีนี้จงใจเป็นเช่นนั้น เนื่องจากมีแถบด้านข้างของหนังตลกกว้างๆ และแฟนตาซีที่ Regan เชื่อมเข้ากับฉากแอ็กชั่นนี้ จอร์จี้และอาลีมักจะพูดคุยกันแบบด้นสดอย่างไร้จุดหมาย ซึ่งอาจเป็นหนี้บุญคุณเล็กๆ น้อยๆ จากการที่เด็กแสดงในรายการ Outnumbered ของทีวี มีฉากหนึ่งที่จอร์จี้เดินไปตามถนนและเจสันก็เดินร่วมทางไปกับเธอในอีกด้านหนึ่ง ซึ่งอาจเป็นการแสดงความเคารพอย่างสนุกสนานต่อการเดินแปลกประหลาดของแฮร์รี่ ดีน สแตนตัน ตรงข้ามกับหลานชายของเขาในเมืองปารีส รัฐเท็กซัส ของวิม เวนเดอร์ส

 

นี่คือภาพยนตร์ที่มีฉากหลังเป็นวัฒนธรรมอังกฤษของ Morvern Callar ของลินน์ แรมเซย์ และ Aftersun ของ Charlotte Wells ซึ่งความลำบากใจถูกชดเชยด้วยภาพความฝันในฤดูร้อน เมื่อจอร์จี้และเจสันสนิทสนมกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างนั่งรถไฟไปประเทศในช่วงครึ่งหลังของหนัง มีภาพน่ารักๆ จากมอลลี่ แมนนิ่ง วอล์คเกอร์ ผู้กำกับภาพยนตร์ของรีแกน (ตัวเธอเองเป็นผู้กำกับของ How to Have Sex ล่าสุด)

 

ต้องบอกว่า Scrapper ไม่ได้ซับซ้อนเหมือนมนุษย์เท่าที่ควร ในบางครั้งความไม่น่าจะเป็นไปได้จะโถมเข้ามา และหน่วยงานด้านการศึกษาและสวัสดิการก็เป็นคนใจแข็งและใจง่ายแบบการ์ตูน แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลีกหนีจากการเสแสร้งที่จอร์จี้หนีไปได้นานขนาดนั้น: ภาพยนตร์ของ Sarah Gavron เรื่อง Rocks บังเอิญมีมุมมองที่สมจริงกว่านี้มาก แต่ความอ่อนโยนของความสัมพันธ์ระหว่างเจสันและจอร์จี้ทำให้สแครปเปอร์มีความอบอุ่น แค่ออกไปเที่ยวหน้ากล้องด้วยกันก็ยากกว่าที่คิดไว้มาก และดิกคินสันและแคมป์เบลล์ก็จัดการได้ดี รีแกนดูเหมือนมีพรสวรรค์ด้านภาพยนตร์ที่น่าประทับใจและมีความสามารถมาก